Ψάχνει να τους βρει, το θύμα που είχαν βλάψει,
Ρημάζουνε τη γη με φωτιά κι αλάτι,
Ξεχνάει τη μητέρα του, την έκλεψε το κέρμα,
Βρήκε μεγάλα μυστικά που ήτανε θαμμένα.
Άνοιξε Κρύπτη, άνοιξε, και πες μας τί μας κρύβεις;
Τον κόσμο μας ερήμαξες και πίσω δε τον δίνεις,
Το στίγμα σου αναλλοίωτο στην τωρινή Ελλάδα,
Τα τέρατα που έφτιαξε θα υπάρχουνε για πάντα.
Στου νέου τα πνευμόνια δεν φτάνει πια αέρας,
Τον άνδρα τον γερό τον έφαγε το τέρας,
Δυο γυναίκες προσπαθούν από τα θύματά του να σωθούνε,
Τα έβλαψε, τα πόνεσε και εκδίκηση ζητούνε.
Άνοιξε Κρύπτη, άνοιξε, και πες μας τί μας κρύβεις;
Τον κόσμο μας ερήμαξες και πίσω δεν τον δίνεις,
Το στίγμα σου αναλλοίωτο στην τωρινή Ελλάδα,
Τα τέρατα που έφτιαξε θα υπάρχουνε για πάντα.
Ήταν μέγας και τρανός πριν μετατραπεί σε κτήνος,
Παρόλο που του ήταν άγνωστος ο οίκτος,
Με αίμα χέρια έβαψε, με αίμα ετράφει και ανεγέρθει,
Και πλέον ο Αιμοδιψής με αίμα επιστρέφει.
Άνοιξε Κρύπτη, άνοιξε, και πες μας τί μας κρύβεις;
Τον κόσμο μας ερήμαξες και πίσω δεν τον δίνεις,
Το στίγμα σου αναλλοίωτο στην τωρινή Ελλάδα,
Τα τέρατα που έφτιαξε θα υπάρχουνε για πάντα.
Κι εδώ που φτάσαμε, ερχόμαστε σε σένα,
Που ό,τι τώρα σου έδειξα θα τα δεις γραμμένα,
Πρόσεχε καθώς περνάς της Κρύπτης το κατώφλι,
Γιατί πολλοί που μπαίνουνε δεν επιστρέφουν σώοι.
Άνοιξε Κρύπτη, άνοιξε, και πες μας τί μας κρύβεις;
Τον κόσμο μας ερήμαξες και πίσω δεν τον δίνεις,
Το στίγμα σου αναλλοίωτο στην τωρινή Ελλάδα,
Τα τέρατα που έφτιαξε θα υπάρχουνε για πάντα…
